Views: 4

باسِنجی سگی کوچک ، عجیب و غریب و باهوش است. دارای پوشش صاف و درخشان به رنگ سیاه – قهوه ای و قهوه ای – سفید می باشد. معمولاً نوک پاها ، سینه و نوک دم سفید می باشند.

دارای کمر صاف ، پاهای بلند و پیشانی چین خورده است (پیشانی چین خورده چهره ای همیشه نگران به باسِنجی داده است).

گوشها نوک تیز و برافراشته و دم فر خورده می باشد. برخلاف سایر سگها ، ماده باسِنجی تنها یک بار در سال فحل می شود (تنها یک بار در سال جفتگیری می کند).

خلق و خو:

باسِنجی سگی است هوشیار ، پر محبت ، نیازمند توجه ، پر انرژی و شجاع. به بازی کردن علاقه زیادی دارد و حیوان مناسبی برای نگهداری در خانه است.

بسیار باهوش است و آموزشها را به خوبی فرا می گیرد و علاقه دارد تا صاحبش را خشنود سازد. برای نگهداری در کنار سایر حیوانات خانگی پیشنهاد نمی شود. رابطه بهتری با بزرگسالان دارد. آب و هوای مرطوب را دوست ندارد. باید همیشه مقداری اسباب بازی جهت جویدن در اختیارش قرار داد. باسِنجی زیاد پارس نمی کند امشا جست و خیز زیادی دارد.

قد و وزن:

وزن در نرها: (۱۰-۱۲) ک.گ ، در ماده ها: (۹-۱۱) ک.گ

ارتفاع در نرها: (۴۱-۴۳) س.م ، در ماده ها: (۳۸-۴۱) س.م

مشکلات و سلامتی :

بیماریهای کلیوی که باید سریعاً در هنگام مشاهده مورد معالجه قرار گیرد ، مشکلات چشمی ، بیماریهای روده و بیماری تحلیل رفتن بافت و اندام ( آنتروپی) قابل ذکر می باشد.

نگهداری و تحرک:

برای نگهداری در آپارتمان مناسب می باشد به شرط آنکه در طول روز فعالیت بدنی کافی داشته باشد. در داخل خانه بسیار پر جنب و جوش است و یک حیاط کوچک برایش مناسب می باشد. اگر در گروه های دو یا سه تایی نگهداری شوند بسیار خوشحال خواهند بود. باسِنجی ها هرگز با یکدیگر نمی جنگند.

مطالعه بیشتر🐾🔬👈  آلاسکن کلی کای (Alaskan Klee Kai)

به ورزش و فعالیت روزانه نیاز دارد و اگر صاحبش به این مسئله توجه نکند باسِنجی خیلی سریع چاق و تنبل خواهد شد.

بهداشت و زیبایی:

باسِنجی همانند گربه خود را می لیسد و هرگز بوی نامطبوع از او به مشام نمی رسد. به آراستن کمی نیاز دارد.

ریزش مو در این نژاد کم و ناچیز است و برای افرادی که نسبت به موی حیوانات آلرژی دارند مناسب می باشد.

تاریخچه نژاد:

اولین آثار بدست آمده که به باسِنجی شباهت دارد نقاشی های به جا مانده بر روی دیوارها و آرامگاه های مصریان از ۵۰ هزار سال پیش می باشد.

این نژاد را همچنین Congo می نامند. در سال ۱۹۳۴ به اروپا وارد شد ، در آنجا دوباره پرورش یافت و به سایر نقاط جهان فرستاده شد. در آفریقا بعنوان راهنما در جنگل ها و همچنین بعنوان شکارچی جوندگان کوچک از آن استفاده می شود.